Soundtrack of my life
Toen je me vroeg naar mijn favoriete album dacht ik eerst aan Pablo Honey, het debuutalbum van Radiohead. De eerste keer dat ik Creep hoorde op de radio, ik was toen een jaar of 15, was ik meteen gegrepen door de one-in-a-million stem van Thom Yorke en de (voor Radiohead typische – ontdekte ik later) melodieën en ritmes die zowel subtiel als rauw zijn. Sindsdien is Radiohead voor mij dé band.
Al hun albums zijn voor mij belangrijk en roepen een eigen, uniek gevoel op, maar OK Computer is bijzonder omdat het ook nog eens best bepalend is geweest voor de ontwikkeling van de (alternatieve) muziek in de jaren negentig. Het album is van begin tot eind vet (met uitzondering dan van fitter, happier, die zap ik meestal door, hoewel het gegeven ook wel weer tof is – een computerstem die een bizarre checklist opzegt-). De gitaarriff waar Airbag mee begint ramt er meteen in en grijpt je bij je kloten. De bizarre compositie en tempowisselingen van Paranoid Android, zo meeslepend! Naast Radiohead heb ik het solowerk van Thom Yorke ook altijd gevolgd en meest recent natuurlijk The Smile, Yorke en Jonny Greenwood. Hun optreden op DTRH 2022 was geweldig.
