Op 10 juni 2019 stond het terrein van Pinkpop vol muziekliefhebbers in gele, roze en blauwe poncho’s. Maar niemand leek zich te storen aan de regen. Het kippenvel op onze armen kwam niet door de koude druppels, maar door Stevie Nicks die Landslide inzette.

I took my love, took it down. I climbed a mountain and I turned around. And I saw my reflection in the snow-covered hills. ‘Til the landslide brought me down.

Ontzettend veel muziek verdient een ereplek. Toch hoef ik niet lang na te denken over mijn favoriete album. Dat is het album Fleetwood Mac uit 1975, vernoemd naar de band zelf. Landslide is wat mij betreft een van de mooiste titels op dat album. Het nummer raakt me elke keer.

Fleetwood Mac voelt voor mij als onze ‘familieband’. Vroeger was het traditie om elke vrijdagavond tijdens het eten verzoeknummers te draaien. Naast bands als U2 en Tears for Fears, koos mijn vader regelmatig een nummer van Fleetwood Mac. Naarmate we ouder werden, konden mijn broer, zus en ik de muzieksmaak van mijn ouders steeds meer waarderen. Zij luisterden al sinds hun jeugd naar LP’s van gewaardeerde bands en artiesten, zoals Fleetwood Mac, David Bowie, Sting en Tracy Chapman.
Het optreden van Fleetwood Mac tijdens de 50ste editie van Pinkpop in 2019 was een bijzonder moment. Vooral omdat ik daar samen met mijn ouders, broer, zus en vriend was. Het nummer Landslide als afsluiter van het festival maakte de ervaring compleet.